
Psychologische factoren
Psychologische factoren
Partijen worden tijdens een conflict altijd beïnvloed door psychologische escalatiemechanismen. Het is voor een mediator van belang om inzicht te krijgen in deze mechanismen om in te kunnen grijpen in een destructief escalatieproces. Er zijn drie soorten escalatiemechanismen en deze worden hieronder toegelicht.
Cognitieve beperkingen
Iedere dag ontvangen, selecteren, transformeren en organiseren we de indrukken die we binnenkrijgen. Vanwege het feit dat het zoveel indrukken zijn, moeten we orde scheppen in de chaos. Dit doen we aan de hand van eerdere indrukken en ervaringen. We kennen aan alle indrukken die tot een bepaalde categorie behoren een bepaalde eigenschap toe. Dit is generalisatie en de uitkomsten hiervan noemen we "schema". Voor alle indrukken die we binnenkrijgen gebruiken we schema's. Dit maakt de wereld overzichtelijk, voorspelbaar en hanteerbaar. Via bijvoorbeeld persoonsschema's kennen we karaktereigenschappen toe aan personen. Dit maakt dat mensen soms een hele bevolkingsgroep over een kam scheren. "Zij zijn niet te vertrouwen" of "Dat zijn hele gastvrije mensen".
Het verdwijnen van verantwoordelijkheid
Een Amerikaanse sociaalpsycholoog, dhr. Zimbardo, heeft onderzoek gedaan naar de omstandigheden waaronder gewone mensen tot geweld en onmenselijke daden komen. Dit was het "Stanford prison experiment". Een groep studenten werd opgedeeld in twee groepen: bewakers en gevangenen. Het experiment zou twee weken duren. De bewakers kregen een uniform aan en hun werd verteld dat ze geen geweld mochten gebruiken. De gevangenen kregen gevangeniskleding aan.
Na korte tijd begonnen de groepen zich te gedragen naar hun "rol". De gevangenen werden onderdanig en de bewakers gingen hun macht misbruiken. Het experiment werd na zes dagen stopgezet vanwege de mensonterende omstandigheden. Dit onderzoek toont aan dat iedereen tot onmenselijke daden kan komen. Zelfs zonder fysiek geweld te gebruiken.
Als belangrijkste factor noemt Zimbardo: "Wanneer we de verantwoordelijkheid voor onze daden kunnen afschuiven op een hogere autoriteit of op een grote groep mensen waar we deel van uit maken. Dit heet anonimisering. Als de tegenpartij ook als minder wordt gezien (dehumanisering) dan is het effect nog sterker.
De behoefte aan consistentie
Mensen proberen de wereld te zien zoals hij denkt en verwacht dat die is. Mensen vinden het belangrijk dat onze vorige opvattingen over de wereld en de interpretatie van een nieuwe situatie overeenkomen. We zoeken naar argumenten om het beeld dat we al hadden te versterken. Dit kan ervoor zorgen dat er een beperkende en moeilijk te corrigeren kijk op de wereld ontstaat. Nieuwe feiten en argumenten zijn dan niet meer goed genoeg om ons vooraf bepaalde standpunt te veranderen. De nieuwe feiten en argumenten worden door ons cognitieve systeem passend gemaakt met het beeld dat we al hadden.
De beste manier voor de mediator om hierop te reageren is door niet mee te gaan met alle negatieve beelden, open en kritisch te blijven en te blijven exploreren wat feitelijk klopt aan de negatieve beelden en waar dat vandaan komt.